Zaburzenia czynności narządu żucia
Całościowe spojrzenie na problemy pacjenta
Leczenie zaburzeń czynności narządu żucia to wyzwanie dla lekarza. Często nieprawidłowości są wynikiem nieprawidłowej pracy mięśni, stawów, wad zgryzu, nieprawidłowej postawy ciała. W dzisiejszych czasach te dysfunkcje są również potęgowane przez stres. W naszej klinice podchodzimy do problemów pacjentów całościowo. Wykorzystujemy doświadczenie naszych lekarzy i szeroki wachlarz badań diagnostycznych.
Co powoduje zaburzenia czynnościowe narządu żucia?
Zaburzenia czynnościowe narządu żucia dotykają coraz więcej osób. Z takimi problemami boryka się ok. 50-70% naszej populacji. Etiologia tych zaburzeń jest złożona i często składa się z kilku współistniejących czynników. Centralną pozycje wśród nich zajmuje nadmierne napięcie mięśni wraz z ich zmożoną aktywnością. A z kolei na aktywność mięśni wpływ mają czynniki psychologiczne (ciągły nadmierny stres), przeszkody zwarciowe, braki zębowe, wady postawy ciała, urazy oraz parafunkcje (nieprawidłowe funkcje), takie jak nieświadome zaciskanie i zgrzytanie zębami (bruksizm), obgryzanie paznokci czy nagryzanie ołówka.
Główne objawy sugerujące zaburzenia w obrębie narządu żucia.
- bóle głowy o charakterze tępym zlokalizowane w okolicy skroniowej,
- bóle uszu promieniujące do potylicy,
- ból w okolicy stawów podczas funkcji o różnym natężeniu, u niektórych trudny do zniesienia (często mylone z bólami migrenowymi,
- trzaski i przeskakiwania w obrębie stawu, bądź obu stawów szczególnie zaznaczone podczas szerokiego otwarcia i zamknięcia ust,
- nadmierne starcie brzegów siecznych zębów przednich jak i powierzchni żujących na zębach bocznych,
- ubytki klinowe, którym może towarzyszyć nadwrażliwość zębiny,
- recesja dziąseł (odsłanianie się korzeni zębów),
- obniżenie poziomu kości wokół zębów przeciążonych i ich rozchwianie.
Jak przebiega leczenie?
Pierwszym krokiem leczenia jest szczegółowa diagnostyka w celu wykrycia przyczyny danych dolegliwości. W tym celu wykonujemy u pacjentów modele diagnostyczne, które artykulujemy i skrupulatnie analizujemy warunki zwarciowe. Korzystamy również z aksjografii. Jest to elektroniczne, czynnościowe zobrazowanie ruchów kłykci w dołach stawowych. Następnym etapem jest deprogramacja mająca na celu „wykasowanie” tzw. pamięci mięśniowej.