Całościowe spojrzenie na problemy pacjenta

Leczenie zaburzeń czynności narządu żucia to wyzwanie dla lekarza. Często nieprawidłowości są wynikiem nieprawidłowej pracy mięśni, stawów, wad zgryzu, nieprawidłowej postawy ciała. W dzisiejszych czasach te dysfunkcje są również potęgowane przez stres. W naszej klinice podchodzimy do problemów pacjentów całościowo. Wykorzystujemy doświadczenie naszych lekarzy i szeroki wachlarz badań diagnostycznych.

Co powoduje zaburzenia czynnościowe narządu żucia?

Zaburzenia czynnościowe narządu żucia dotykają coraz więcej osób. Z takimi problemami boryka się ok. 50-70%  naszej populacji. Etiologia tych zaburzeń jest złożona i często składa się z kilku współistniejących czynników. Centralną pozycje wśród nich zajmuje nadmierne napięcie mięśni wraz z ich zmożoną aktywnością. A z kolei na aktywność mięśni wpływ mają czynniki psychologiczne (ciągły nadmierny stres), przeszkody zwarciowe, braki zębowe,  wady postawy ciała, urazy oraz parafunkcje (nieprawidłowe funkcje), takie jak nieświadome zaciskanie i zgrzytanie zębami (bruksizm), obgryzanie paznokci czy nagryzanie ołówka.

Główne objawy  sugerujące zaburzenia w obrębie narządu żucia.

• bóle głowy o charakterze tępym zlokalizowane w okolicy skroniowej,
• bóle uszu promieniujące do potylicy,
• ból w okolicy stawów podczas funkcji o różnym natężeniu, u niektórych trudny do zniesienia (często mylone z bólami migrenowymi,
• trzaski i przeskakiwania w obrębie stawu, bądź obu stawów szczególnie zaznaczone podczas szerokiego otwarcia i zamknięcia ust,
• nadmierne starcie brzegów siecznych zębów przednich jak i powierzchni żujących na zębach bocznych,
• ubytki klinowe, którym może towarzyszyć nadwrażliwość zębiny,
• recesja dziąseł (odsłanianie się korzeni zębów),
• obniżenie poziomu kości wokół zębów przeciążonych i ich rozchwianie.

Jak przebiega leczenie?

Pierwszym krokiem leczenia jest szczegółowa diagnostyka w celu wykrycia przyczyny danych dolegliwości. W tym celu wykonujemy u pacjentów modele diagnostyczne, które artykulujemy i  skrupulatnie analizujemy  warunki zwarciowe. Korzystamy również z aksjografii. Jest to elektroniczne, czynnościowe zobrazowanie ruchów kłykci w dołach stawowych. Następnym etapem jest deprogramacja mająca na celu „wykasowanie” tzw. pamięci mięśniowej.